دیوار های بلند و پنجره های دود گرفته شاید نگذارند خورشید را ببینم

اما گرمای بودنش را تا مغز استخوان حس می کنم

امشب با نجواهای آسمانی صحیفه که از حنجریه آبرومندترین صدای نیایش تراوید دلم را گرم می کنم

چشمهایم را می بندم و با اشکهای منتظر، خودم را پشت پنجره های بقیع می نشانم

دل می سپاریم به جاده های سپید و سرد که به بهار منتهی می شوند تا روزی خورشید را ببینیم

 شاید او آمین بگوید

اللهم عجل لولیک الفرج

علی احمدی 

نغمه های انتظار